Dutch Experiences - by Johan

Ik wil proberen om wat indrukken van onze e-bike reis in’t Nederlands weer te geven. Ik heb geen idee of dit gaat lukken. De Nederlandse taal is een beetje roestig. En ik weet niet of ik het geduld zal hebben om van de vele ervaringen ik er een paar uit kan kiezen en die op een juiste manier kan weergeven. So, here goes..
 
Een ervaring die me nog steeds kippenvel op m’n armen geeft was in het Zuiderzee Museum in Enkhuizen. Men heeft een heel realistisch dorpje opgebouwd met oude huizen, straatjes, winkeltjes en zelfs een echte kerk van, ik weet niet, misschien 1500 die in Den Oever stond. Steen bij steen werd de kerk afgebroken en later weer opgebouwd in dit museum dorpje. Zo zijn er boerenhoeven waar het daadwerkelijk naar koeien mest ruikt, echte groente tuintjes waarvan men door de eeuwen van eten werd voorzien, huisjes gelegen juist beneden en ten dele in de dijk, slootjes, enz. In een van die armoedige piepkleine huisjes was een geluid productie die heel reeel het geluid van een daverende storm buiten aangaf. Er was een vrouwen stem en een angstig kind. Waren ze veilig? Zou de dijk het houden? Wat als er een dijkdoorbraak komt? De golven en de wind en het kraken van het dak!

Images from the outdoor Zuidersee Museum, Enkhuizen

Kippenvel op m’n armen! Ik was terug naar 1953 alhoewel ik slechts vage herinneringen heb aan die watersnoodramp. Maar een diepere herinnering kwam bovendrijven. Ik voelde me bedreigd, er is daadwerkelijk gevaar hier. Het maakte een sterke indruk. Ik vraag me af of deze verre en vage herinneringen de reden is dat ik vaak gespannen en angstig raakt gedurende huidige hevige stormen.
 
En daarnaast zijn er ook heel andere ervaringen. De vele vogels die we horen als we door het landschap fietsen. Plotseling weet ik hun namen. Kieviet, fuut, lijster. En de landelijk geuren en die van het water. En koffie en koek. De prachtige vergezichten. Het licht van de zon op het water. Een zeilbootje in de verte. Slootjes in het groene graslandschap. Wij beiden genieten ervan en ik ben blij dat ik dit kan delen met Sui. Er is geen heimwee naar deze dingen, meer een herinnering die me raakt en blij maakt, een soort erkennen. Dit land, vooral dit polderland is waar mijn leven begon. Dat zit in me en past bij me. Ik ben hier deel van. Vandaag bezocht ik Hennie, Gerrit en hun twee dochters Joke en Fiona met hun mannen. We hadden elkaar voor een lange tijd niet gezien maar de herkenning was direct. We praatten over de laatste tien, vijftien, dertig jaar. Zij allen wonen op dezelfde plek in hetzelfde dorp voor ik weet niet hoeveel jaren. En ik kan me indenken dat zoiets werkelijk heel fijn zal zijn. Zij zijn daar waar ze “gevormd” zijn. Het is anders voor mij en voor ons; dat is het enige dat ik er van zeggen kan.

Wel, dit schrijven op m’n phone nam een lange tijd in beslag. Maar voor vandaag in ieder geval hadden we geen andere plannen dan snel over dit gevoel van ziek zijn te komen.

In English:

I want to try to give some impressions in Dutch. I have no idea if this will work. The Dutch language is a bit rusty. And I don't know if I'll have the patience to be able to choose a few of the many experiences and display them correctly. So, here goes..
 
An experience that still gives me goosebumps on my arms was in the Zuiderzee Museum in Enkhuizen. They have built a very realistic village with old houses, streets, shops and even a real church of, I do not know, maybe 1500 that stood in Den Oever. Stone by stone the church was demolished and later rebuilt in this museum village. There are farmhouses where it actually smells like cow manure, real vegetable gardens that people used to have over the centuries, houses located just below and partly in the dike, small water ditches that drains the land, etc. In one of those shabby tiny houses was a sound production that very realistically indicated the sound of a thunderous storm outside. There was a female voice and a frightened child. Were they safe? Would the dike hold up? What if there is a dike breach? The waves and the wind and the creaking of the roof!
 
Goosebumps on my arms! I was back to 1953 although I have only vague memories of that flood disaster. But a deeper memory surfaced. It made a strong impression. I wonder if these distant and vague memories are the reason I often get tense and anxious during current violent storms.
 
And in addition there are also many more benign experiences. The many birds we hear when we cycle through the landscape. Suddenly I know their names. Kieviet, flute, ekster. And the rural smells and those of the water. And the aroma of coffee and cake. The beautiful views. The light of the sun on the water. A sailboat in the distance. Ditches in the green grassy landscape. We both enjoy it and I'm glad I can share this with Sui. There is no nostalgia for these things, more a memory that makes me happy, a reliving of something so familiar. This country, especially this polderland is where my life began. It’s inside me, part of me and it suits me. This watery lowland is who I am in. Today I visited Hennie, Gerrit and their two daughters Joke and Fiona with their husbands. We hadn't seen each other for a long time but the recognition was instant. We talked about the last ten, fifteen, thirty years. They all live in the same place in the same village for I don't know how many years. I can imagine that being of a place and remaining closely connected with that place can be a real comfort and pleasure. They are where they are "formed". It's different for me and for us; that's all I can say about it.
 
Well, writing this on my phone took a long time. But for today at least we had no plans but to get over this feeling of being sick as quick as possible. May as well use the time for some musings.