Johan's Musings - #4

Vanmorgen nam Sui, twijfelend, een stukje beschuit van het mandje met broodjes dat de gast dame ons voor’t ontbijt had gegeven. Ze had mij gevraagd hoe dat zou smaken. Probeer het maar, zei ik. Met boter? Ja, met boter en iets zoetigs of een schijfje kaas. Mmmm, ja, dat had geen duidelijk herkenbare smaak, zei ze.
 
Reizende door Nederland krijgen we vaak ontbijt bij onze overnachting. Een aantal dingen zijn veelal hetzelfde: verschillende soorten broodjes, twee soorten kaas, twee soorten vlees beleg, boter natuurlijk, jam, een gekookt eitje, koffie of thee, yoghurt, verschillende soorten jam. Soms fruit. Soms muesli. En bijna altijd Van Ruijter chocolade hagelslag, donker en lichter bruin. Ook witte
en roze korreltjes. En chocolade vlokken, als dit de juiste benaming er voor is. En Nutella.
 
Als kind vond ik deze zoete broodbeleggingen altijd heerlijk. Maar ík heb ondertussen geleerd dat mijn herinneringen van wat vroeger lekker was niet altijd overeenstemt met mijn huidige voorkeuren en ervaringen. Het is vaak te zoet. Soms is de smaak te zwak. Soms is het niet eens echt lekker. En ook soms is het heerlijk zoals zoete koek met dik boter.
 
Na een uurtje fietsen, als we door een dorp komen, stoppen we voor een kopje koffie. Soms nemen we er iets bij, en dat wordt dan meestal een stukje appelgebak. Van jaren terug heb ik heerlijke herinneringen aan vers gebakken appelgebak. Niets is zo lekker als een bruine knappige korst, sappig gekookte zoete appels en vers geklopte slagroom. Maar het schijnt zelden meer te bestaan. Vanmorgen stopten we in Tiel en ik bestelde bij de koffie weer appelgebak met slagroom. Ik kon het niet laten, ben altijd op zoek naar die ene echte verrukkelijke appelgebak. En ja hoor, dit was een van de betere appelgebakken die ík geproefd heb. Maar toch… Mijn jonge kinder herinneringen kunnen zo mooi zijn maar de tijd doet er mee wat het wil.
 
Deze morgen stond ik vroeg op, nog voor de zon op was. De oosterse hemel begon net oranje en geel te kleuren. We zijn in een hotelletje direct aan de Waal rivier met uitzicht op het water. Na een tijdje lopen over de rivierdijk liep ik naar beneden de dijk af om dichter bij het water te zijn. Daar vond ik een plaatsje op het einde van een pier om even met het stromende rivier water stil te zijn. Ik was aan drie kanten omringd door water. Duwboten begonnen weer langs te komen met hun diep liggende vrachten op weg naar Duitsland. Een heerlijk momentje, en nauw verbonden met mijn jeugd herinneringen. In dit geval was er nauwelijks verschil tussen wat ik nog weet van het wonen aan de Nieuwe Waterweg nabij Hoek van Holland gedurende de eerste tien jaar van mijn leven en deze vredige plek aan de rivier.

English translation:

This morning Sui, hesitantly, took a piece of beschuit (rusk) from the basket of mixed  breads that the guest lady had given us for breakfast. She asked me what that would taste like. Try it, I said. With butter? Yes, with butter and something sweet or a slice of cheese. Mmmm, yes, that didn't have a clearly recognizable taste, she said.
 
Traveling through the Netherlands we often get breakfast with our overnight stay. A number of things are often the same: different types of breads, two types of cheese, two types of bread, meat, butter of course, a boiled egg, coffee or tea, yogurt, different types of jam. Sometimes fruit. Sometimes muesli. And almost always Van Ruijter chocolate sprinkles, dark and lighter brown. Also white and pink sweet hagelslag (granules). And a kind of chocolate flakes. And Nutella spread.
 
As a child, I always loved these sweet sandwich spreads and sprinkles. But I’ve realized that my memories of what used to be so tasty do not always correspond with my current preferences and experiences. Often it is too sweet. Sometimes the taste is too weak. Sometimes it's not even really nice. But also sometimes it is delicious such as ontbijtkoek (sweet cake) with thick butter.
 
After an hour of cycling, when we pass through a village, we stop for a cup of coffee. We may get something with it, and often we order a piece of apple pie. From years ago I have wonderful memories of freshly baked apple pie. Nothing is as delicious as a brown crispy crust, juicy cooked sweet apples and freshly whipped cream. But it rarely seems to exist anymore. This morning we stopped in Tiel and again I asked for apple pie with whipped cream. I couldn't resist; I'm always looking for that one real delicious apple pie that I remember. And yes, this was one of the better ones that I have yet tasted. But still... My young boyhood memories can be so attractive and beautiful but time does with it what it wants.
 
This morning I got up early, before the sun was up. The eastern sky was just beginning to turn a dark orange and yellow. We are staying in a hotel directly on the Waal river with a view over the water. After walking along the river dike for a while, I took a little trail down the dike to be closer to the water. There I found a place at the end of a pier to be quiet with the flowing water. The water surrounded me on three sides. Push boats had started to move along the river again with their deep lying cargoes on their way to Germany. It was a wonderful moment, and closely linked to my childhood memories. Now there was hardly any difference between what I remember of living along the Nieuwe Waterweg near Hoek van Holland during the first ten years of my life and sitting here in this peaceful place on the edge of the Waal river.